دیگی که برای من نجوشه...
دیگی که برای من نجوشه سر سگ توش بجوشه...
پاسخ به کامنت خصوصی دوستی که در مورد رابطه مشکل دارش با من صحبت کردن:
اولویت رو خودت بذار، منفعت خودت رو در نظر بگیر، نه به معنای بی تفاوتی نسبت به دیگران، بلکه به معنای حس ارزشمندی نسبت به خودت...
وقتی چیزی کاملا برای تو نیست، نصفه و نیمه اش رو بنداز تو سطل زباله بره... هیچوقت خلأهای زندگیت رو با آشغال پر نکن...دیر یا زود بوی تعفن اون زباله ها زندگیت رو به گند میکشه...
پرت کن بره بیرون، بعد متوجه میشی نفس کشیدن یعنی چی...
به شهودت اطمینان کن، به درونت اطمینان کن...آدم‌های بد و بد ذات آلارم مشخص خودشون رو دارن و تو متوجه شون میشی، به نشونه ها اعتماد کن...
یادمه از یه بنده خدای البته از خدا بیخبر پرسیدم چه چیز من اذیتت میکنه، گفت اینکه اصلا بهم اعتماد نداری، این سوال رو همین چند ماه قبل ازش پرسیدم، راست میگفت، یه سر سوزن بهش اعتماد نداشتم و دقیقن وقتی وانمود کردم بهش اعتماد دارم، شروع به توهین و تهدید کردن من کرد و البته هزاران بار حسم بهم گفته بود این شخص قابل اعتماد نیست ، میخوام بگم که نشونه ها رو جدی بگیرید، خودفریبی نکنید، اینم یادت باشه که انسانهای اینجوری رو غیرممکنه تو بتونی به انسان بهتری تبدیلشون کنی...
اونا به وقتش پا روی شرافت و انسانیت خودشون هم میذارن...کما اینکه پیش از این هم زیاد گذاشتن، فقط ممکنه تو بیخبر بوده باشی...
به خودت اعتماد کن...به حست اعتماد کن...
خلا تنهایی و سایر خلأهای زندگی شرف دارن به دوستی با یه انسان بیمار مشکل دار که در راستای منافعش در حال تلقین های وحشتناک به تو و تغییرات شیرازه ی شخصیتت هست در حالی که اون نیاز به تغییر داره نه تو ...
به انسان های بی ارزش بها دادن، ته اش میشه بی ارزش کردن و بی اعتبار کردن خودت...
همه اینهایی که گفتی درست.
نمیگن نیست، هست.
ولی...
یه جاهایی هم ممکنه ماها اشتباه کنیم.
یا بهتره بگم زود قضاوت کنیم.
ببین همه مشکل دارن، هرکی یجوره، یه اخلاق و خصوصیاتی داره،
بنظرت، گاهی وقتا مثلا من و تو که این دیدگاه رو داریم، شاید لازم باشه حلم و صبوری بیشتری به خرج بدیم.
سازگار بشیم یجورایی.
می دونی چی میگم؟
مخصوصا در مورد مرد جماعت.
شاید که نه، قطعا لازمه مداراهای فراتر از حد قدرت و توانمون به کار ببریم.
مردها، اونم بعضیاشون، دقت کن، بعضیاشون یه جورای خاصی ان، خب؟
خاص ان،
خاص آن که جلب توی خاص شدن و توی خاص هم جلبشون شدی،
خب؟
پس شاید که نه، قطعا نیاز به فرصت‌هایی هس که داده بشه، تا شناخت بیشتری بدست بیاد. درک بیشتر، که متأسفانه باید از طرف ما زنها باشه.
ببین
مردها ضعفهای خاص و عجیبی ندارن که برای ما زنها شاید گاهی وقتا مسخره، مضحک یا حتی غیر قابل قبول باشه، بخصوص ازون فردی که در نظر ما خاص اومده،
چون خاص می بینمش، انتظار بعضی رفتارهای چیپ و مزخرف رو نداریم، در حالیکه خب بابا طرف اینجوریه. اخلاق مزخرف هم داره، اگه دوسش داری، باید بپذیری. صبور باشی،
خب حالا اگه صبوری هم کردی، طرف گیج بود، حالیش نبود، آره، اینجا دیگه واقعن تحملش سخته.
ولی یوقت میبینی طرف حالیشه، اما به هر دلیلی ( که حداقل برای خودش موجهه) با تو بد رفتاری می کنه.
مشکل اینجاست که غرورشون اجازه نمیده همون دلیل موجهش رو با تو در میون بزاره.
مشکل مردا اینه که اهل حرف زدن نیستن. رو راست نیستن باهات. البته اینو رو راست نبودن هم نمی دونن. کلا فضای فکریشون با ماها متفاوته.
در کل
رو اعصابن😂😄